Een tekort aan molybdeen in wiet: tekenen en oplossingen

• BBorium
• CA Calcium
• FE Ijzer
• CU Koper
• KKalium
• MG Magnesium
• MN Mangaan
• MO Molybdeen
• NStikstof
• PFosfor
• SZwavel
• ZN Zink

Molybdeen is een mineraal dat een belangrijke rol speelt in de gezondheid en prestaties van planten. Veel wietkwekers hebben menig oogst binnengehaald zonder ook maar iets van dit mineraal te weten. Maar wanneer een tekort ontstaat, kan het snel misgaan. Hieronder leer je alles wat je moet weten over deze stof om je planten gezond en symptoomvrij te houden!

De rol van molybdeen in wiet

Voor het eerst wiet telen, kan een steile leercurve met zich meebrengen. Gedreven door de wens om hun eigen voorraad te oogsten, worstelen beginnende telers al snel met de basisprincipes van plantenfysiologie, bodembiochemie en zelfs microbiologie. Het klinkt misschien intimiderend, maar de principes die ten grondslag liggen aan de wietteelt zijn gelukkig vrij basaal: je hoeft enkel zo diep in de details te duiken als je innerlijke nerd wil!

Dat gezegd hebbende, ontdekken de meeste wietkwekers al vroeg dat voedingstoffen belangrijk zijn.

Stikstof, fosfor en kalium krijgen de meeste aandacht. Dit zijn de drie macronutriënten die planten in grotere hoeveelheden nodig hebben dan alle andere. Maar als je je uitsluitend op dit trio concentreert, lopen planten het risico op tekorten aan sporenelementen, waaronder molybdeen. Waarschijnlijk heb je nog nooit van deze stof gehoord. Maar een gebrek aan kennis vergroot de kans dat problemen met molybdeen op een bepaald moment in je kweekcarrière de kop opsteken.

Hieronder laten we je het belang van molybdeen in de fysiologie van wietplanten zien. Vervolgens leggen we uit hoe je de tekenen van een tekort kunt herkennen. Uiteraard bespreken we ook hoe je het probleem verhelpt en hoe je een tekort in de toekomst voorkomt.

Molybdeen: een belangrijke micronutriënt voor wiet

Planten hebben niet veel molybdeen nodig om te functioneren. Daarmee behoort deze stof tot de categorie micronutriënten. In deze groep vind je ook zink, mangaan, ijzer en andere mineralen. Hoewel planten deze voedingsstoffen niet in grote hoeveelheden nodig hebben, zijn ze niet minder belangrijk dan de drie bovengenoemde macronutriënten.

Molybdeen zorgt er vooral voor dat planten stikstof op de juiste manier kunnen gebruiken. Bij een tekort verliezen planten het vermogen om nitraten te gebruiken om de eiwitten te maken die nodig zijn voor essentiële chemische reacties. Maar er kunnen nog veel meer dingen misgaan als planten niet genoeg molybdeen krijgen. Lees hieronder meer over de rol van deze stof in planten en wat er gebeurt tijdens een tekort.

De functie van molybdeen in wietplanten

De belangrijkste functies van molybdeen in wietplanten zijn:

• Activatie van enzymen: planten hebben molybdeen nodig om molybdeen-cofactoren^[1] te vormen. Deze helpen bij het aandrijven van belangrijke chemische reacties. Het plantenenzym nitraatreductase, wat nodig is voor de nitraatassimilatie in plantencellen, is voor zijn werking afhankelijk van molybdeen. Verschillende andere eiwitten hebben het element ook nodig om hun taken uit te voeren, waaronder sulfietoxidase, xanthinedehydrogenase en aldehydeoxidase.
• Stikstofbinding: men associeert vooral planten die tot de peulvruchtenfamilie behoren met stikstofbinding. Onderzoek toont echter aan dat wiet ook in staat is stikstof uit de lucht vast te leggen^[2] door middel van bacteriën die in hun trichomen leven. Om stikstof te binden, zijn deze bacteriën afhankelijk van molybdeenstikstofase^[3], een eiwit dat gedeeltelijk uit molybdeen bestaat.

Een tekort aan molybdeen in wiet: tekenen en symptomen

Je weet nu dat wietplanten voor verschillende functies afhankelijk zijn van molybdeen. Deze stof helpt planten stikstof goed te metaboliseren en helpt vriendelijke bacteriën bij het vastleggen van stikstof in trichomen. Maar wat kun je verwachten als je planten onvoldoende van dit essentiële mineraal krijgen? We sommen het op:

• Vergeling van de bladeren

Het belangrijkste zichtbare gevolg van een tekort aan molybdeen zijn gele en bleke bladeren. Deze verkleuring treedt meestal op tussen de nerven en langs de randen van de bladeren. Meestal vertonen de oudere bladeren in het bladerdak ernstiger symptomen.

• Donkerbruine vlekken

Naarmate het tekort aan molybdeen toeneemt, verschijnen er donkere vlekken in het vergelende bladweefsel. Deze vlekken zien er niet mooi uit, maar beïnvloeden ook het vermogen van het blad om via fotosynthese suikers te produceren.

• Krullende bladeren

Een ander symptoom waar je op moet letten, is het krullen van de bladranden. In ernstige gevallen maakt necrose (weefselsterfte) het nog erger. De dood van bladcellen beperkt de fotosynthese en maakt planten vatbaarder voor infecties.

• Belemmerde groei

Een tekort aan molybdeen kan een groeiachterstand bij wietplanten veroorzaken. Daar zijn twee belangrijke redenen voor. Ten eerste verstoort een slecht metabolisme van voedingsstoffen de aminozuursynthese en chemische reacties die afhankelijk zijn van eiwitten (die zijn opgebouwd uit aminozuren). Ten tweede brengen de symptomen zelf de bladfunctie rechtstreeks in gevaar en verminderen de suikerproductie.

Oorzaken van een tekort aan molybdeen bij wiet

Deze symptomen lijken behoorlijk ernstig, toch? Maar wat zorgt er nu precies voor dat planten onvoldoende molybdeen ontvangen?

• Te zure pH: de concentratie waterstofkationen in de aarde, gemeten aan de hand van de pH, heeft een grote invloed op hoe goed planten molybdeen opnemen. Wietplanten gedijen bij een enigszins zure pH van ongeveer 6,0. De beschikbaarheid van molybdeen neemt echter aanzienlijk af als de pH onder de 5,5 daalt^[4]. Daarom moet je tijdens de hele kweek de pH meten om tekorten te voorkomen.
• Overtollig ijzer: molybdeen en ijzer zijn antagonisten van elkaar. Dit betekent dat ze strijden om opname door planten. Overmatige hoeveelheden ijzer in je kweekmedium kunnen de toegang tot molybdeen beperken. Dit kan mogelijk tot tekorten leiden.
• Compacte bodem: de gezondheid van wortels heeft ook een impact op de opname van voedingsstoffen. Compacte aarde kan de wortelgroei beperken en zelfs bijdragen aan ziektes. Het is onwaarschijnlijk dat ongezonde en onderontwikkelde wortels gedurende de groei voldoende molybdeen kunnen opnemen.

Hoe behandel je een tekort aan molybdeen bij wiet?

Als je de symptomen van een molybdeen tekort niet op tijd herkent, kan dit de algehele gezondheid van je planten beïnvloeden. Dit heeft natuurlijk gevolgen voor de oogst. Maar als je goed oplet, kun je snel actie ondernemen om je gezondheid van je planten te herstellen. Ontdek hieronder hoe je een tekort aan molybdeen in wietplanten aanpakt.

Corrigeer de pH

Allereerst moet je de pH van je aarde controleren met een pH tester. Test je waterafvoer na een waterbeurt om te zien hoe hoog deze is. Als je pH onder de 6,0 is gedaald, gebruik dan een pH-up formule, volgens de productinstructies. Zo herstel je snel het evenwicht.

Bladvoeding met micronutriënten

Ongeacht wat er in de aarde gebeurt, kun je via de bladeren snel molybdeen aan je planten geven. Een bladspray levert voedingsstoffen die het wortelsysteem omzeilen. Ze komen direct binnen via kleine poriën, oftewel huidmondjes. Koop bladvoeding met molybdeen en volg de instructies op de verpakking.

Hoe voorkom je een tekort aan molybdeen?

Met de twee bovenstaande methoden kun je een tekort aan molybdeen in wiet snel verhelpen. Maar tegen de tijd dat je bladeren verkleuren en opkrullen, ben je al aan de late kant. Met dit in gedachten is het belangrijk om te weten hoe je een tekort aan molybdeen in de eerste plaats voorkomt.

• Meet regelmatig de pH

Probeer je waterafvoer ongeveer één keer per week te meten. Hierdoor kun je eventuele schommelingen vroegtijdig opmerken en voorkomen dat deze uit de hand lopen. Door de pH zorgvuldig te monitoren en aan te passen, blijft molybdeen volledig toegankelijk voor je planten.

pH-tester

pH-tester

5/5 (42)

Koop pH-tester

• Overtollig ijzer controleren

Denk je dat jouw kweekmedium te veel ijzer bevat? Dan kun je een bodemtest uitvoeren om het mogelijke probleem te bevestigen. Als uit de resultaten blijkt dat er te veel ijzer in je aarde zit, moet je onmiddellijk stoppen met het toevoegen van mest als mulch. Verwerk in plaats daarvan kalk in de toplaag. Zo verhoog je de pH en verminder je de symptomen van ijzervergiftiging.

• Belucht je kweekmedium

Probeer je aarde aan het begin van de kweek te beluchten. Verrijk het met een flinke hoeveelheid organisch materiaal. Ga vervolgens met een hark over je bedden om luchtkanalen te creëren. Perliet en zand zijn ook goede aanvullingen als je werkt met aarde die veel klei bevat.

• Kies de juiste meststof

Denk goed na over je gebruikte voedingsstoffen. Heb je eerder een tekort aan molybdeen gehad? Overweeg dan een mix met microvoedingsstoffen toe te voegen. Aangezien je de pH, ijzer en compactheid van de aarde hebt gecorrigeerd, zal dit je planten tot aan de oogst voorzien van een constante aanvoer van molybdeen.

Molybdeen: een weinig bekende microvoedingsstof

Voor het lezen van dit artikel had je misschien nog nooit van molybdeen gehoord. Nu behoor je tot de experts op dit gebied! Je kent de belangrijkste functies van molybdeen in wietplanten. Ook weet je wat de oorzaak van een tekort is en hoe de symptomen eruit zien. Bovendien heb je de kennis in huis om een gebrek snel te behandelen en het probleem in de toekomst te voorkomen!