Jack Herer: de Geschiedenis en Erfenis van de 'Hemperor'

Als je een ware fan van wiet bent, dan ken je waarschijnlijk ook de soort Jack Herer wel. En waarschijnlijk ook de bekende citrusgeur en cerebrale effecten van deze wiet.

Zeker als je een kenner van sativa strains bent, heb je deze geliefde soort waarschijnlijk al best vaak gerookt op druilerige, inspiratieloze ochtenden. Als je een creatieve stimulans nodig hebt, dan geeft deze wiet je precies wat je nodig hebt.

Maar velen kennen waarschijnlijk niet de man naar wie de soort is vernoemd. Slechts weinigen weten wat deze man heeft gepresteerd, heeft betekend voor de wietwereld en wat zijn idealen waren.

Of je hem nu wel of niet kent, dit artikel is een eerbetoon aan een geweldige man, een legende, de inmiddels overleden ‘Hemperor’ — Jack Herer.

Wie Was Jack Herer?

Jack Herer wordt in de cannabiswereld ook wel een ‘Front Line Freedom Fighter’ genoemd. Hij is namelijk bekend geworden vanwege zijn activisme voor de decriminalisering en legalisering van marihuana. Herer streed ook voor het gebruik van hennep voor industriële doeleinden.

Maar als jongeman was Herer niet het type waarvan je zou verwachten dat die later wietactivist zou worden.

Herer werd in 1939 geboren in een conservatief Joods gezin in Buffalo, New York, en was net zo orthodox als zijn ouders. Toen hij zeventien jaar was, ging hij in dienst bij het Amerikaanse leger en als jongvolwassene was hij een fervent voorstander van de Vietnamoorlog.

Als ‘Goldwater Republican’ sprak Herer zijn afkeuring uit over de anti-oorlogsbetogingen in de jaren ’60. Hij veroordeelde de tegenstanders van de militaire inspanningen van de overheid en noemde hen zelfs ‘on-Amerikaans’. Op zijn twintigste was Herer al getrouwd en een trotse vader.

Destijds was Herer ook niet erg positief over wiet. Hij groeide op tijdens de hoogtijden van de Reefer Madness-propaganda en gaf later toe dat de plant hem destijds veel angst inboezemde. Herer was ook geen fan van de hippiebeweging, waarbij hij negatief was over alles wat daarmee te maken had.

Hoe Veranderde Herers Opinie over Wiet?

Herer scheidde uiteindelijk toen hij ergens in dertig was, maar al snel vond hij een nieuwe liefde. En deze nieuwe vriendin veranderde zijn leven voorgoed.

Toen Herer en zijn vrouw een avond uitgingen, vroeg zijn vrouw of hij weleens marihuana had gerookt. Natuurlijk antwoordde hij ontkennend, waarop ze zei: “Volgens mij moet je het eens proberen”.

We kunnen gerust zeggen dat de magische plant hem betoverde. Zijn ogen gingen open en hij kreeg een volkomen nieuw perspectief. Hij omschreef de ervaring als een sensatie waarvan hij niet had gedacht dat die kon bestaan.

Zijn visie op de oorlog veranderde ook vanwege die ervaring. In een interview in de documentaire ‘Jack Herer: Emperor of Hemp’ zei hij dat hij zich begon te realiseren wat de betogers hadden gezegd en dat ze in feite ‘echt iets te melden’ bleken te hebben.

Herer besloot daarop om iets met zijn net ontdekte fascinatie voor wiet te doen: in 1973 schreef hij samen met zijn vriend Al Emmanuel het stripboek ‘Grass: Great Revolutionary American Standard System’.

Het duo noemde het boek ‘de officiële handleiding’ voor het beoordelen van de kwaliteit van marihuana. Ze hanteerden ook een beoordelingssysteem, met 1 als laagste en 10 als hoogste score. Het boek werd een groot succes en er werden maar liefst 30.000 exemplaren van verkocht. Dit was het keerpunt in de carrière van Herer, want hierdoor werd hij een bekend en gerespecteerd persoon in de wietwereld.

Royal Jack Auto

Royal Jack Auto

	Jack Herer x Ruderalis
	350 - 400 gr/m2
	40 - 80 cm
	7 - 8 weken
	THC: 16%

	Sativa 40% Indica 30% Ruderalis 30%
	70 - 120 gr/plant
	60 - 80 cm
	11 - 12 weeks after sprouting
	Creatief, Motiverend

Koop Royal Jack Auto

De Opkomst van de 'Hemperor'

Naarmate zijn sterrenstatus in de wereld van de wiet verder groeide, zette Herer nog een stap extra: hij ging de strijd aan met de anti-marihuana-propaganda, maar met hennep als zijn grootste passie.

Hij probeerde zich aan te sluiten bij mede-activisten van de National Organization for the Reform of Marijuana Laws (NORML), maar zonder succes. Zij waren meer geïnteresseerd in de hervorming van de wetgeving omtrent wiet en deelden niet zozeer zijn passie voor hennep.

Herer vond uiteindelijk zijn bondgenoot in Ed Adair, aka 'Captain Ed'. Adair was een cannabishervormer en eigenaar van een headshop in Los Angeles. Samen met Herer pleitte hij voor een andere visie op cannabis. Het duo kreeg in korte tijd veel steun via duizenden handtekeningen.

Zowel Herer als Adair zagen het opsluiten van mensen in verband met wietbezit als een groot onrecht en wilden daar maar al te graag verandering in brengen. In 1979 openden ze de allereerste hennepwinkel in de Verenigde Staten, in Venice Beach, Californië.

Herer zag hennep als een waardevolle levenskracht. Hij stelde dat de plant enorm veel potentie had voor vitale producten, zoals kleding, papier en zelfs schone brandstof. Voor hem was hennep het antwoord op grote wereldproblemen, zoals ontbossing, global warming en vervuiling.

‘The Emperor Wears No Clothes’: Herers Belangrijkste Werk

In de jaren ’80 ging de Amerikaanse overheid nog harder tegen wiet optreden. Nooit eerder was het zero tolerance beleid tegen de magische plant zo streng.

Omdat Herer een van de belangrijkste voorvechters van marihuana was, was het geen verrassing dat de wetgevende macht hem in het vizier had. In 1981 werd hij in Californië gearresteerd voor het betreden van federaal eigendom. Hij was hier handtekeningen aan het inzamelen voor een stemmingsinitiatief in de staat.

Toen Herer weigerde om de boete van $ 5,- te betalen, kreeg hij in 1983 een gevangenisstraf van veertien dagen, die hij in de federale gevangenis moest uitzitten. In die periode schreef hij zijn bestseller ‘The Emperor Wears No Clothes’. Het boek werd twee jaar later gepubliceerd.

Dit boek is een ware bestseller en bevat de kernpunten van Herers hennep- en wiet-ideologie; dat hennep een essentiële vernieuwbare bron is, waardoor wiet feitelijk ook essentieel is.

‘The Emperor Wears No Clothes’ gaat ook in op andere onderwerpen rondom wiet, bijvoorbeeld op de bewering dat cannabis zou leiden tot het gebruik van harddrugs. Voor Herer was die bewering slechts een ‘sociale theorie’.

Hij wees erop dat er geen steekhoudend bewijs was dat de farmaceutische eigenschappen van marihuana tot het gebruik van gevaarlijkere drugs leiden. Volgens Herer was het feit dat het verboden was juist het opstapje naar harddrugs.

Toen Herer werd vrijgelaten uit de gevangenis, verhuisde hij naar Portland, Oregon. In 1987 opende hij daar de headshop ‘The Third Eye’. Het lag in het Hawthorne district van de stad en was een geliefde shop onder zowel lokale wietgebruikers als toeristen.

Tegen die tijd had Herer ook politieke aspiraties. Hij deed tweemaal mee aan de presidentsverkiezingen, in 1988 en 1992, namens de inmiddels niet meer actieve Grassroots Party.

De Latere Jaren en het Overlijden van Herer

Herer bleef jarenlang actief als wietactivist. In 1990 beleefde hij een van de drukste weken van zijn leven, toen hij maar liefst zestig demonstraties op 48 verschillende plaatsen bijwoonde.

Herer trouwde ook nog drie keer. Zijn laatste vrouw, Jeannie Hawkins, met wie hij in 2000 trouwde, stond hem bij in zijn strijd. Maar zijn hectische leven had ook veel invloed op zijn fysieke gezondheid.

In 2000 kreeg Herer een hartaanval en een beroerte op een hennepfestival nabij Eugene, Oregon. Een korte tijd had hij moeite met praten en met het bewegen van de rechterkant van zijn lichaam.

Maar zo makkelijk gaf Herer zich niet gewonnen. Na een afmattend herstelproces, lukte het hem om weer op te krabbelen. Volgens hemzelf was dit echter te danken aan zijn dagelijkse gebruik van geconcentreerde wietolie en het regelmatig consumeren van psychoactieve paddenstoelen.

Helaas kreeg Herer in september 2009 opnieuw een hartaanval op het Hempstalk Festival in Portland. Dit keer waren de gevolgen ernstiger en kon hij niet meer goed communiceren.

Op 15 april 2010 stierf Herer, een van de meest gevierde helden van de wietbeweging, aan de complicaties van zijn tweede hartaanval. Hij is 70 jaar geworden.

De Erfenis van Jack Herer

We kunnen wel stellen dat Herer een grote erfenis achter heeft gelaten, die op vele manieren in leven wordt gehouden. Velen denken op een positieve manier aan hem terug, maar hij riep ook controverse op.

Een Controversiële Erfenis

Hoewel Herer veel dingen heeft bereikt die de wietwereld voorgoed hebben veranderd, als cultuur en als industrie, was hij ook een controversieel persoon en had hij vele vijanden. Een van zijn grootste vijanden, naast de vaak aanzienlijke kritiek van vrienden en tegenstanders, was hijzelf.

Herer werd vaak omschreven als een man die zoveel passie had, dat hij bijna ten onder ging aan zijn ijver, absolutisme en romantisering. Hoewel hij een van de invloedrijkste mensen was in de strijd voor legalisering, joeg hij door zijn militante houding juist ook mensen tegen zich in het harnas. Dat maakte het nog moeilijker om gematigde partijen te overtuigen.

Ondanks dat hij zijn activisme probeerde te baseren op feiten, werd Herer ook vaak beschuldigd van romantisering van de waarde van hennep en wiet. Dr. Hayo M.G. van der Werf, een gerenommeerde hennepexpert, bekritiseerde hem bijvoorbeeld vanwege zijn beweringen over hennepvezels - een waardevolle industriële hulpbron.

Volgens Herer lag het cellulosegehalte in hennepvezels rond de 60-70%, wat het waardevoller zou maken, terwijl het in werkelijkheid tussen de 32 en 38% ligt.

Natuurlijk is het aannemelijk dat dit geen opzettelijke verdraaiing van de feiten was. De wetenschap rondom hennep was nog volop in ontwikkeling en een fout was zo gemaakt. Maar dat hij vaker dergelijke fouten maakte, kwam zijn streven niet ten goede.

Een Erfenis van Progressie en Positiviteit

Niet alles is kommer en kwel als we naar de erfenis van Herer kijken. Integendeel zelfs! Hij mag een ware held genoemd worden, en dat is niet zomaar.

Herer stierf in het harnas, net op het moment dat hij steeds meer bijval kreeg. Toen hij stierf, was medische marihuana in veertien staten en in het District of Columbia legaal geworden, grotendeels dankzij zijn onbuigzame wil en streven naar het verspreiden van de waarheid over wiet.

Hij schreef bovendien ‘The Emperor Wears No Clothes’, samen met Paul Stanford, de oprichter van The Hemp and Cannabis Foundation. Dit is een organisatie die meer dan 250.000 mensen wereldwijd heeft geholpen om toegang te krijgen tot medische cannabis.

Ondanks de kritiek, werd Herer door wietgebruikers wereldwijd zeer gerespecteerd. Zoveel zelfs, dat er een wietsoort werd ontwikkeld als eerbetoon aan deze bijzondere man, waarmee zijn naam in 2013 aan de Hall of Fame van de wietwereld werd toegeschreven. Ook is er een cannabis award-event naar hem vernoemd.

De wietsoort Jack Herer werd halverwege de jaren ’90 gecreëerd in Nederland en geldt nog steeds als een van de allerbeste klassiekers. Overal ter wereld genieten wietliefhebbers van deze soort en wordt ze voor het veredelen van nieuwe hybriden gebruikt. De strain is met name geliefd vanwege de kracht en het gehalte CBG van 0,2-2,2%

De soort Jack Herer is een perfecte weergave van het karakter van de wietactivist. Een paar trekken van deze plant geven je een helder hoofd en een scherpe geest, vergelijkbaar met hoe Herer zijn doelen nastreef. Deze wietsoort heeft dan ook maar liefst 14 prijzen gewonnen.

Wat je ook van Herer vindt, één ding is zeker: zonder hem zouden we niet zover met de legalisering zijn. Zijn passie intimideerde sommige mensen misschien, maar heeft er wel voor gezorgd dat veel mensen de waarheid inzagen. Hij kon als geen ander informatie over wiet verzamelen en begrijpelijk overbrengen, wat heeft geholpen bij het doorbreken van het taboe en het inspireren van een compleet nieuwe generatie activisten. Daarvoor zullen we hem eeuwig dankbaar zijn.

Rust in vrede, Hemperor.