Hoe maak je feminized cannabis zaden als een pro?

Het maken van feminized zaden

Het kweken van cannabis heeft alles te maken met harsrijke toppen, trichomen en rijke cannabinoïden profielen. Deze schitterende eigenschappen vind je alleen in vrouwelijke toppen. Als je een tuin vol met robuuste, niet bestoven, sinsemilla dames hebt, krijg je potten barstensvol knapperige nuggets die je lichaam en geest verwennen.

Het enige nadeel, tenzij je klonen gebruikt, is dat cannabis is geprogrammeerd om 50% mannelijke zaden en 50% vrouwelijke zaden te produceren. Dat is gewoon de aard van het beestje.

Zou het niet fantastisch zijn als er alleen maar vrouwelijke planten uit het zaad verschijnen? En dat elke keer?

Op dat punt komen we bij de techniek voor het feminiseren van planten. Er zijn twee methoden om de cannabis plant te manipuleren, zodat je altijd alleen maar vrouwelijke zaadjes kweekt. Om eerlijk te zijn niet helemaal elke keer, maar 99% van de tijd is een heel mooi percentage. Je loopt dus vrijwel geen risico op mannelijke planten.

Bij feminisatie van cannabis dwing je vrouwelijke planten om pollen te produceren. Daarmee bevrucht je vervolgens andere vrouwtjes. De uitkomst? De zaden die daaruit voortkomen, zijn feminized en er is geen verder risico op bestuiving.

Waarom feminizen?

Feminized zaden zijn super efficiënt voor zowel binnen- als buitenkwekers. Je verspilt geen ruimte, tijd en middelen aan cannabisplanten die je twee weken na de 12-12 ommekeer weer weggooit. Buiten vergen grote planten veel tijd en middelen qua onderhoud voordat ze in de herfst gaan bloeien. Ook daar zijn feminized cannabisplanten in het geval van een guerrilla plantage een goede manier om bestuiving te voorkomen. Niets is erger dan ploeteren naar goed verstopte planten om erachter te komen dat een malafide mannelijke plant elk vrouwtje heeft bevrucht.

Belemmer ethyleen

“Gebruiken die het ethyleen gehalte in weefsel verminderen of de werking van ethyleen verstoren, zorgen voor de vorming van mannelijke in plaats van vrouwelijke toppen” — Byers et al., 1972.

Meerdere middelen zijn op vrouwelijke planten te sproeien om mannelijke pollenblaasjes te creëren. Denk aan benzothiadiazole, gibberellinezuur, zilverthiosulfaat, zilvernitraat en colloïdaal zilver.

Colloïdaal zilver is verreweg het makkelijkst te verkrijgen of te maken. Het is niet giftig, niet bijtend en makkelijk verkrijgbaar in een drogisterij of online. De andere oplossingen zijn vaak gevaarlijk, lastig te verkrijgen en duur. Behalve gibberellinezuur dat je in kwekerijen vindt, maar dat is niet zo effectief als colloïdaal zilver. Als je echter wilt zien hoe vreemd een plant kan groeien omdat je dat gewoon leuk vindt, probeer dan toch eens gibberellinezuur. Het is een groeistimulerend middel waardoor de planten blijven groeien.

Colloïdaal zilver is een oplossing op basis van gedistilleerd water waarin microscopische deeltjes zilver zijn opgelost. De aard van colloïden is dat de deeltjes nooit volledig oplossen en met een normaal filter niet te verwijderen zijn. Colloïdaal zilver is commercieel verkrijgbaar of je maakt je eigen variant als je eens gek wilt doen. Aan het eind van dit artikel lees je hoe dat in z’n werk gaat. Het heeft talrijke toepassingen als alternatief medicijn. Zo gebruiken mensen het bijvoorbeeld om brandwonden te behandelen. Daarnaast werkt het antiseptisch en stimuleert het de spijsvertering. In de tuinbouw wordt het gebruikt voor de bestrijding van schimmels.

Zorg ervoor dat de kracht ten minste 15ppm is, bij voorkeur 30ppm. Minder dan 15ppm produceert blaasjes met weinig levensvatbare pollen.

Om te beginnen, selecteer je een plant waarvan je bepaalde kenmerken wilt bewaren. Het is gebruikelijk om klonen te feminiseren. Daarvan zijn de groei, bloei en hars kenmerken van de moeder al bekend. Ook is geen groeitijd vereist als een kloon eenmaal goed is geworteld. Doe het stekje in een kleine pot, laat het plantje een paar dagen herstellen en begin daarna meteen met de 12-12 lichtcyclus. Een pollen producerende plant hoeft niet groot te zijn. Cannabis produceert namelijk een overvloedige hoeveelheid pollen.

Tip: Neem twee stekjes als je eenmaal een plant hebt geselecteerd. Een om te feminiseren en een om te bestuiven. Zorg daarbij voor afzonderlijke kweekruimtes. Daarmee voorkom je inseminatie en onbedoelde bestuiving.

Planten zijn tot de vierde week van de bloei aan te sporen om mannelijke voortplantingsorganen te ontwikkelen. Bij klonen is het raadzaam een week voor de verandering van de lichtcyclus intensief te sprayen. Als je een plant gebruikt die je opkweekt vanuit zaad, wacht dan tot het geslacht duidelijk is. Pas daarna ga je sprayen. Dat is nodig om zeker te weten dat het een vrouwelijke plant is.

Besproei de planten die je wilt feminiseren elke dag met colloïdaal zilver, indien mogelijk drie keer per dag. Spray goed. Houd dat twee weken vol en laat de planten daarna gewoon groeien. Sommige kwekers zien al resultaat na 5–10 dagen sprayen.

Als de voortplanting begint, ontwikkelen er zich mannelijke pollenblaasjes in plaats van vrouwelijke bloemkelken en stampers. Mannelijke planten worden veel sneller volwassen dan vrouwtjes. Binnen 3–4 weken na de openbaring van het geslacht van de plant ontstaat levensvatbaar pollen. Sommige kwekers blijven sprayen totdat de plant geslachtelijke groei laat zien, om er zeker van te zijn dat de methode heeft gewerkt. Zorg ervoor dat je deze planten goed afschermt van bloeiende, vrouwelijke planten. Een gescheurd blaasje laat miljoenen pollen sporen vrij. En er is maar een spore nodig om een zaadje te creëren.

Niet roken

Zijn de planten eenmaal besproeid met colloïdaal zilver en heb je het pollen verzameld? Dan kun je ze afschrijven—loos ze en rook ze niet. Het helpt niet om ze grondig te spoelen. Colloïdaal zilver is een systemische behandeling en de bladeren van de plant absorberen het. Het is niet slechts een topische toepassing. Kies voor veiligheid en gooi de planten weg.

Sinsemilla is een onnatuurlijke staat voor cannabis. Zonder menselijke bemoeienis kom je in het wild zelden een niet bestoven vrouwelijke plant tegen – tenzij ze steriel is. Wanneer een sinsemilla plant een aantal weken verder is dan de gewenste rijpingsfase, weet ze op bijzondere wijze dat ze nog niet bestoven is. Als een laatste wanhopige poging tot voortplanting produceert ze mannelijke pollenblaasjes om zichzelf te bestuiven.

Dat komt niet doordat ze genetisch of door stress hermafrodiet is geworden. Het zijn gewone vrouwelijke zaden, maar dan met twee X-chromosomen. Met alle genen van de vrouw en zonder Y-chromosoom, levert rodelized pollen alleen vrouwelijke zaden op. Net als bij colloïdaal zilver, zit er echter soms een mannelijk zaadje tussen.

Het oogsten van pollen en de bestuiving

Er zijn diverse methoden voor het verzamelen van pollen.

1. Bedek de bovenkant van de pot met plastic of karton om pollen te verzamelen als het loslaat. Of bevestig een plastic drinkbeker aan de plant om het loslatende stuifmeel op te vangen.
2. Wikkel een doorzichtige plastic tas, aan de bovenkant geperforeerd voor luchtcirculatie, om de hele plant.
3. Met een geoefend oog is het mogelijk elke zaadlob te verwijderen voordat die helemaal openbarst, zodat je elke spore opvangt.

Het bevruchten van een vrouwelijke plant is het makkelijke deel. Afhankelijk van de hoeveelheid zaden die je wilt maken, zijn diverse methoden te gebruiken.

1. Gebruik een fijne kwast of een wattenstaafje en dip in je pollen verzameling. Vervolgens raak je daarmee voorzichtig de bloem van jouw keuze aan. Aan het uiteinde van de kwast zitten duizenden levensvatbare sporen. Dat zijn er genoeg om de hele plant te bestuiven. Maar de trichomen op het oppervlak van de stampers pakken alles wat je ze aanbiedt gretig vast. Dip dus een paar keer in je pollen voorraad om de plant te bestuiven.
2. Als je veel zaden wilt, doe je het pollen in een zak, die je over de hele tak of de hele plant doet. Daarna schud je goed en vervolgens laat je het vierentwintig uur zo zitten.
3. Het is mogelijk verschillende takken te bestuiven met diverse soorten pollen. Een kweekplant kan wel 1, 2 of 15 variërende kruisingen bevatten.
4. Het is ook mogelijk de plant waaruit de mannelijke delen zijn gecreëerd zichzelf te laten bestuiven. Dat levert echter niet zoveel zaden op als het bestuiven van een afzonderlijke plant. Zo is er minder sprake van vrouwelijke toppen, waarvan veel bovendien niet levensvatbaar zijn vanwege de feminisatie.

Het kweken van feminized planten

Behandel feminized zaden zoals je met elk ander zaadje doet; vanaf de ontkieming tot de groei en van de groei tot de bloei. Het gaat nu om observatie; je wilt de beste planten in je tuin. Idealiter creëer je een afzonderlijke bloei- en groeiruimte. Daardoor ben je in staat met de groeiruimte ononderbroken te produceren.

Planten die je kweekt met feminisatie zijn homozygoot. Dat geeft twee verschillende effecten die niet waar te nemen zijn totdat de zaden zijn ontwikkeld. Hierbij is sprake van versterking van de dominante of recessieve kenmerken van de ouder bij de nakomelingen. Dus eigenschappen die je wel en niet wilt, zijn te versterken. Genen zijn echt een vreemd iets.

Net zoals bij standaard kruisingen tussen mannelijke en vrouwelijke planten (een heterozygoot proces) kweek je een aantal planten. De besten daarvan selecteer je als moederplanten en toekomstig kweekmateriaal. Als je genoeg ruimte hebt, kweek je daarmee honderden, zo niet duizenden nieuwe planten. Daaruit selecteer je de allerbeste fenotypen.

Fembots tot de max

Als je een aantal voorbereidingen treft, is het mogelijk een efficiënt feminisatieproces te creëren. Daardoor heb je altijd vrouwelijke zaden van je favoriete fenotype bij de hand. Je weet nooit of je misschien de volgende prijswinnende soort ontdekt!

Je eigen colloïdaal zilver maken

De makkelijkste en relatief goedkoopste manier—vanwege de besparing op het niet kweken van mannelijke planten die veel middelen en tijd vergen—is het aanschaffen van een colloïdaal zilver generator. Dat is de plug en play optie zonder gedoe. Of maak je eigen variant, wat vrij eenvoudig is en waarvoor geen speciale vaardigheden zijn vereist.

Colloïdaal zilver ontstaat door een stroomstoot van een puur zilveren elektrode door gedistilleerd water te geleiden. Deze simpele vorm van elektrolyse is het enige wat je hoeft te doen. Gedistilleerd water geleidt elektriciteit inderdaad niet erg goed, omdat er vrijwel geen mineralen inzitten. Toch wordt er genoeg doorgegeven om micro zilveren deeltjes en zilverionisatie te creëren. Dit klinkt technisch, maar dat valt best mee.

Wat heb je nodig?

Aanpak

1. Zorg ervoor dat de adapter is ingesteld op 9–12 volt.
2. Strip de uiteinden van de draadjes met een schaar of draadstriptang.
3. Bevestig de krokodillenklemmen aan het uiteinde van elke draad om ervoor te zorgen dat de stroom goed wordt geleid. Solderen is het beste.
4. Bevestig de draden aan de positieve (rode) en negatieve (zwarte) aansluitklemmen op de losgekoppelde adapter of aan de batterij.
5. Doe een stukje zilver tussen elke klem. Raak ze niet tegelijkertijd aan. Vul een mok of glazen beker voor ¾ met het gedistilleerde water. 500ml is ruim voldoende voor twee planten.
6. Bevestig de zilver/krokodillenklem combinatie in het water aan tegenovergestelde kanten van het glas.
7. Doe de adapter in het stopcontact en zet deze aan. Als je een batterij gebruikt, begint het proces op het moment dat de elektroden in het water zijn ondergedompeld.
8. Na 20 minuten haal je de elektroden eruit en test je met de ppm meter. 15ppm (0,5) en meer is het doel. De oplossing krijgt een bleekgouden kleur.
9. Als je klaar bent, veeg je de zwarte zilveroxide van de zilver elektroden. De set berg je op tot je het weer gaat gebruiken.
10. Bewaar het colloïdaal zilver in een amberkleurige fles op een koele plaats. Het is gevoelig voor licht en temperatuur. Bewaar het echter niet in de koelkast.