Het herkennen en behandelen van veel voorkomende Cannabiskwalen

Net als elke andere plant, kan ook wiet last krijgen van plagen, schimmelinfecties, virussen en andere problemen die de kwaliteit en omvang van je oogst behoorlijk kunnen aantasten. Als je echter weet hoe je tekorten aan nutriënten kunt onderscheiden van bijvoorbeeld wortelrot en schimmels, kun je kwalen bij wietplanten beter behandelen. Daarmee beperk je het effect ervan op de gezondheid van je planten.

Problemen Die te Maken Hebben met Voedingsstoffen

Zowel te veel als te weinig bewateren geeft planten stress. Daardoor ontwikkelen ze vaak symptomen als verkleurde of misvormde bladeren en groeien ze niet meer goed. De meest voorkomende problemen die te maken hebben met nutriënten zijn:

Tekort aan Voedingsstoffen

Onervaren telers denken vaak dat wiet slechts drie voedingsstoffen nodig heeft: stikstof (N), fosfor (P) en kalium (K). Deze macronutriënten zijn inderdaad essentieel voor een gezonde groei. Wietplanten hebben echter een complexe mix nodig van macro-, secundaire en micronutriënten, zowel voor de groei als voor de bloei. Geef je je planten niet de juiste hoeveelheid voedingsstoffen? Dan krijgen ze te maken met tekorten die leiden tot verkleurende en afstervende oude en jonge bladeren.

De oorzaak van een tekort aan voedingsstoffen ligt meestal in ondervoeding, een onbalans in de pH of een nutrient lockout. Als je het niet behandelt, kan zo'n gebrek de ontwikkeling van een plant aanzienlijk belemmeren. Dat merk je zowel aan de kwaliteit als aan de omvang van de oogst.

De exacte symptomen van een tekort aan voedingsstoffen zijn afhankelijk van het soort voedingsstof dat de plant ontbeert. Veel voorkomende problemen zijn:

• Oude en jonge blaadjes sterven af
• Bladeren worden geel of bruin
• Stengels worden rood of paars
• Bladeren krijgen vlekken of drogen uit
• Omgekrulde punten en randen van de blaadjes
• Uitschieters
• Vervormde bladeren en stengels

In een aantal gevallen kun je een tekort aan voedingsstoffen oplossen door je planten meer voeding te geven. Als de problemen echter het gevolg zijn van een onbalans in de pH of van een nutrient lockout, dan moet je ze anders behandelen.

Voedingsverbranding

Het tegenovergestelde van een tekort aan voedingsstoffen, is voedingsverbranding. Dit ontstaat als planten meer nutriënten krijgen dan ze nodig hebben. Voedingsverbranding treedt vaak op als je wietplanten te veel voeding geeft, maar de oorzaak kan ook een onbalans in de pH of een nutrient lockout zijn. Je kunt dit herkennen aan droge, bruine en soms gekrulde punten en randen van de bladeren.

Volg een streng voedingsschema en controleer de pH en EC voor en na elke keer dat je de planten voeding geeft. Zo kun je checken of ze hun voedingsstoffen krijgen, maar ook of ze deze goed opnemen.

Het is goed om te weten dat voedingsverbranding eigenlijk alleen maar voorkomt als je chemische meststoffen gebruikt. Bij biologische voeding, die voedingsstoffen geleidelijk afgeeft, ontstaat dit vaak niet. Deze breken namelijk langzamer af en worden geleidelijker opgenomen door je planten.

Nutrient Lockout

Een nutrient lockout ontstaat door een chemische reactie tussen je plant, het groeimedium en de meststof. Deze reactie zorgt ervoor dat je wietplant de voedingsstoffen niet goed kan opnemen uit het medium. Dat leidt uiteindelijk tot een tekort aan voedingsstoffen.

Een nutrient lockout ontstaat meestal als je gedurende langere tijd een geconcentreerde chemische meststof gebruikt. Resten voedingsstoffen en zouten hieruit kunnen zich dan opbouwen in je medium en zo de pH veranderen. Dit heeft vervolgens invloed op het vermogen van je planten om nutriënten op te nemen.

Je kunt een nutrient lockout het beste behandelen door het substraat te spoelen met pH-neutraal water en je voedingsschema opnieuw af te stellen. Veel telers kiezen er ook voor om eerst minder voeding te geven om te voorkomen dat hetzelfde probleem zich opnieuw voordoet.

Problemen Die te Maken Hebben met de PH-waarde

In tegenstelling tot andere planten, kan wiet voedingsstoffen slechts bij bepaalde pH-waarden opnemen. Als de grond, het water of de meststof buiten die waarden valt, kan je plant de nutriënten niet goed absorberen. Daarmee verspil je dus dure voedingsstoffen. Op den duur kunnen je planten bovendien last krijgen van een tekort aan voedingsstoffen en/of een nutrient lockout.

Wietplanten houden van lichtzure grond en de optimale pH-waarde ligt daarbij tussen de 6 en 7. We hebben echter ontdekt dat een wietplant bij een schommelende pH tussen de 6 en 7 beter diverse macro-, secundaire en micronutriënten kan opnemen.

In een hydrocultuur of kweek zonder aarde, groeit wiet het beste bij een pH van 5,5–6,5. Ook hier kunnen lichte schommelingen je planten helpen om diverse voedingsstoffen op te nemen.

Signalen Die Wijzen op te Veel of te Weinig Bewateren

Of je je wietplanten nu te veel of te weinig water geeft, het heeft een negatieve invloed op hun biologische processen. Zo kan het stress veroorzaken en de groei remmen. Te vochtige of te droge grond trekt, afhankelijk van de omstandigheden, ook plagen aan, zoals rouwvliegjes en spintmijten.

Helaas ontwikkelen planten die te veel of te weinig water krijgen dezelfde symptomen: ze laten hun bladeren hangen en na verloop van tijd verwelken ze en gaan ze dood. De grond vertelt je echter meestal wel waar het misgaat. Als de aarde gortdroog is, geef je te weinig water en als het vochtig en slibbig is, geef je te veel.

Om te voorkomen dat je te veel of te weinig water geeft, kun je het volgende doen:

• Steek je vinger tot aan het eerste kootje in de aarde en geef alleen water als de grond helemaal droog voelt.
• Zorg ervoor dat je planten in lichte, goed beluchte grond staan en in potten met genoeg afwateringsgaten.
• Ontblader of lollipop je planten om de luchtstroom boven de grond te verbeteren, zodat deze sneller droogt.
• Lees onze uitgebreide handleiding over hoe je wietplanten correct water geeft.

Problemen Die te Maken Hebben met de Wortels

Wortels zorgen er niet alleen voor dat planten stevig in de aarde staan. Ze nemen namelijk ook zuurstof, water en voedingsstoffen op uit het medium en vervoeren dat naar de stengels, bladeren en toppen. De wortels van een plant bewaren daarnaast energie en geven die af tijdens de fotosynthese. Daarmee zorgen ze voor brandstof voor de groei en voor het omgaan met eventuele beschadigingen.

De meest voorkomende problemen met de wortels van wietplanten zijn:

Wortelophoping

Een wortelophoping ontstaat als planten te groot worden voor hun pot. De wortels zijn hierbij tegen de binnenranden van de pot gegroeid en vormen een dichte knoop. Dat veroorzaakt stress bij de plant, maar maakt ook dat ze minder goed water en voedingsstoffen kan opnemen. Dit kan vervolgens leiden tot tekorten, een onbalans in de pH en een nutrient lockout.

Als er sprake is van een wortelophoping, moet je de planten verplanten naar grotere potten. Haal daarbij de wortels (zo goed mogelijk) uit elkaar. Als ze ernstig zijn vergroeid, moet je ze met een scherpe schaar of met een mes afsnijden. Geef je planten na het verplanten minimaal een week de tijd om te herstellen van de stress van het verpotten.

Om te voorkomen dat je wiet in de toekomst weer last krijgt van wortelophoping, moet je je planten regelmatig oppotten. Doe dat op het juiste moment, net voordat hun wortels de binnenkant van de pot bereiken. Zaailingen kun je bijvoorbeeld verplanten als ze redelijk zijn gegroeid en echte blaadjes hebben ontwikkeld die volledig de doorsnee van de kweekpotjes bedekken.

Wortelrot

Zoals de naam al doet vermoeden, heb je bij wortelrot te maken met rottende, zieke wortels. Bij kweek met kokosvezel of grond, ligt de oorzaak vaak in problemen met de afwatering of overbewatering. In beide gevallen blijft het water rondom de wortels staan, wat een broedplaats vormt voor bacteriën en schimmels.

Bij hydrocultuur-installaties ligt de oorzaak van wortelrot meestal in hitte, licht-lekken, een te laag zuurstofgehalte van het water of ontbindend materiaal in het reservoir. Bacteriën en schimmels (zoals Fusarium) komen graag op plekken met dergelijke omstandigheden.

Rottende wortels zien er bruin en slijmerig uit en stinken soms. Boven het medium gaan planten met wortelrot vaak hangen en verwelken ze. Ze ontwikkelen daarbij gele of witte bladeren. Wortelrot kan ook leiden tot een tekort. De plant kan namelijk niet goed voedingsstoffen opnemen uit het medium.

Om wortelrot te behandelen, moet je zorgen voor nuttige bacteriën bij de wortels van de plant om de ziekteverwekkers te bestrijden. Als je in aarde kweekt, zet je planten dan in verse grond en nieuwe potten. Zorg er daarbij voor dat de aarde goed doorlucht is en je potten genoeg afwateringsgaten hebben. Als je in een hydrocultuur kweekt, moet je de hele installatie schoonmaken en desinfecteren. Ververs daarna het reservoir met voldoende zuurstofrijk water en pak lichtlekken of hitteproblemen aan.

Problemen Die te Maken Hebben met de Omgeving

Of je nu binnen of buiten kweekt, omgevingsfactoren als de temperatuur, vochtigheid, licht en luchtstroom kunnen je planten ook stress geven als je deze factoren niet goed reguleert.

Hittestress of Kou

Wietplanten houden van verschillende temperaturen in de diverse fasen van hun levenscyclus. Als de temperatuur te hoog is, krijgen de planten naar boven krullende bladeren die er droog uitzien en droog aanvoelen. Na verloop van tijd krijgen wietplanten met hittestress soms ook bruine vlekken of witte stipjes op de rand van hun waaierbladeren.

De eerste stap in de bestrijding van hittestress binnen, is het gebruik van ventilatoren. Daarmee breng je de lucht rond je planten in beweging. Plaats ook een ventilatiesysteem om oude lucht te vervangen door verse, koelere lucht van buitenaf. Als dat niet genoeg is, moet je misschien airco gebruiken om meer controle te krijgen over de temperatuur. Wanneer je lampen echter te veel warmte afgeven, investeer dan in andere verlichting (zoals leds).

Net zoals extreme hitte, kan ook kou je planten beschadigen. Als je wietplanten worden blootgesteld aan een temperatuur lager dan 15°C, remt hun groei (doordat er minder fotosynthese plaatsvindt). Ze worden dan ook vatbaarder voor ziekteverwekkers, zoals schimmels. Zelfs als ze geen tekenen van stress vertonen, brengen planten bij een lage temperatuur vaak minder op dan wietplanten die worden blootgesteld aan optimale temperaturen.

Om dergelijke problemen te voorkomen, doe je er goed aan onze richtlijnen voor de temperatuur en vochtigheid te volgen:

• Gebruik een thermometer en hygrometer om de temperatuur en relatieve luchtvochtigheid in je kweekruimte te meten.
• Gebruik ventilatoren om de lucht rondom je planten in beweging te houden.
• Gebruik een ventilatiesysteem voor luchtstroom naar en uit je kweekruimte.
• Gebruik led-kweeklampen die weinig warmte afgeven.

Als je buiten kweekt en te maken hebt met extreme hitte of kou, houd dan de weersverwachtingen in de gaten en zet je planten binnen als het heet of koud wordt. Misschien kun je ook een kas of polytunnel gebruiken om meer controle te hebben over de temperatuur en/of vochtigheid.

Light Burn

Light burn is een veel voorkomend probleem onder onervaren telers met beperkte ruimte. Dit ontstaat als wietplanten te dicht bij de kweeklampen staan. Daardoor worden de toppen bleek (tijdens de bloei) en de bladeren geel.

Gelukkig is het niet moeilijk om light burn aan te pakken. Je moet je lampen gewoon verder van je planten hangen. Als dat niet mogelijk is, dan adviseren we het gebruik van LST. Daarmee stimuleer je je planten om zich laag en breed te ontwikkelen, in plaats van smal en hoog.

Als je buiten kweekt, dan hoef je je eigenlijk geen zorgen te maken over light burn. De zon staat namelijk te ver weg om schade toe te brengen aan je planten. Als je zaailingen echter binnen wilt opkweken, vergeet dan niet om je jonge plantjes te laten wennen aan het zonlicht. Zo voorkom je op termijn problemen.

Windschade

Wiet houdt ervan om te groeien bij een licht briesje. Harde wind kan echter onherstelbare schade toebrengen. Zo kan dit gezonde bladeren kapot scheuren, takken met toppen afbreken of de plant zelfs ontwortelen.

Gelukkig hebben binnenkwekers meestal geen last van windschade. Bovendien kun je een aantal dingen doen om planten die buiten staan te beschermen tegen de wind:

• Plant ze dicht bij andere planten, hekken, kweekbedden of muren die de wind kunnen breken.
• Top en train je planten: korte, bossige wietplanten zullen minder snel omvallen door de wind.
• Kweek klaver en alfalfa rondom de wortels van je planten om te voorkomen dat ze omvallen.
• Geef je wietplanten niet te veel steun: je planten moeten genoeg ruimte hebben om met de wind mee te buigen, zodat ze niet knakken.

Schimmels bij Wiet: Rot in de Toppen en Meeldauw

Schimmel is een groot probleem voor wietkwekers. Zo zuigen schimmels niet alleen het leven uit je planten, maar tasten sommige ook de toppen aan, voordat je de kans hebt gekregen ze te oogsten. De twee meest voorkomende schimmels die wiet aantasten, zijn meeldauw en Botrytis (toprot).

Meeldauw laat een fijn wit, meelachtig poeder achter op het bladoppervlak. Uiteindelijk verspreidt de schimmel zich naar de rest van de plant. Dit verstoort de fotosynthese en laat de bladeren geleidelijk vergelen tot ze uiteindelijk doodgaan. In een later stadium kan meeldauw kleine, zwarte sporen op je planten achterlaten, die zich door de lucht kunnen verspreiden. Je kunt een geïnfecteerde plant niet genezen, maar je kunt de schimmel wel bestrijden en voorkomen dat deze zich verder verspreidt. De rest van je planten kan dan rustig verder groeien.

Botrytis, ook wel toprot genoemd, nestelt zich meestal aan de voet van een plantensteel en werkt zich geleidelijk omhoog naar de takken. Daar tast het alle toppen aan die op zijn pad komen. De eerste tekenen van een infectie met Botrytis zijn droge, verwelkende en verkleurende bladeren op toppen of hele cola’s. Bekijk de aangetaste toppen van dichtbij en je ziet vaak grijze of blauwige schimmel. Als Botrytis langere tijd op je planten zit, maakt het ook kleine, zwarte sporen aan. Die kunnen zich naar andere wietplanten verspreiden via direct contact of de lucht.

Het is lastig om schimmels op wiet te bestrijden. Het eerste wat je moet doen, is kijken van welke schimmel je plant last heeft. Daarna kun je beslissen of je de wietplant al dan niet moet proberen te redden.

Het Herkennen van Veel Voorkomende Schimmels bij Wiet

Een schimmelinfectie kan funest zijn voor de omvang en kwaliteit van je oogst. Helaas komen schimmelproblemen veel voor, zowel binnen als buiten. Het is dan ook essentieel om ze te voorkomen.

Kiemplantziekte

De kiemplantziekte is een veel voorkomend schimmelprobleem dat vooral zaailingen treft. De oorzaak is meestal een Pythium-, Botrytis- of Fusarium-schimmel (daarover straks meer). Of deze schimmels nu in de grond zitten of in je kweekruimte/tuin zijn gekomen via een andere plant, ze tasten de stengels van jonge zaailingen aan. Daardoor worden deze slap en gaan ze binnen 24 uur dood.

Septoria

Septoria, ook wel bekend als (gele) bladvlekkenziekte, is een schimmel die de bladeren van planten aantast. Daardoor ontstaan er gele of bruine vlekken op de blaadjes. Meestal tast deze ziekte planten aan die net in bloei zijn en verschijnt het eerst op de lager gelegen bladeren. Als je het niet behandelt, tast de bladvlekkenziekte de hele plant aan. Meestal laat het de toppen ongemoeid, maar de ziekte kan wel veel bladeren aantasten. Dat geeft de planten stress, maar zorgt er ook voor dat de plant de fotosynthese niet goed kan volbrengen. Dit remt de groei en leidt tot een kleinere opbrengst.

Fusarium

Fusarium is een dodelijke schimmel die een hele kweek kan vernietigen. Dit kan jarenlang in de grond zitten en toeslaan voor je het door hebt. Fusarium is daarbij lastig te herkennen. Als het toeslaat, tast het meteen de wortels aan die daardoor gaan rotten. Bovendien zorgt het ervoor dat er onvoldoende voedingsstoffen en water naar de plant gaan. Aangetaste planten gaan hangen, verwelken en gaan - soms al binnen enkele dagen - dood. Er is geen middel tegen Fusarium. Kwekers die te maken krijgen met deze schimmel, kunnen hun planten het beste ruimen, de grond en potten weggooien, de kweekruimte ontsmetten en een nieuwe kweek beginnen.

Pythium

Pythium is een soort parasitaire alg, die voorheen tot de schimmels werd gerekend. Deze alg tast de wortels van wietplanten aan en is een van de belangrijkste oorzaken van wortelrot. Pythium kan in elke levensfase van wiet optreden, maar vooral zaailingen lopen gevaar doordat ze in een vochtig medium staan.

Als je in een hydrocultuur kweekt, dan heb je een extra voordeel bij het herkennen van een Pythiumplaag. Wanneer de wortels bruin verkleuren en je een viezige, plakkerige, slijmerige massa opmerkt, weet je dat de wortels rotten. Pythium is dan ook verantwoordelijk voor bijna 90% van de gevallen van wortelrot.

Als je in aarde of in een passief hydrocultuursysteem kweekt (zoals kokosvezel of perliet), dan is het ontdekken van Pythium lastig. Boven de grond kun je namelijk diverse symptomen opmerken die ook het gevolg kunnen zijn van bijvoorbeeld voedingsverbranding of light burn.

Alternaria

Naar schatting is een infectie met Alternaria verantwoordelijk voor het bederf van meer dan 20% van alle agrarische gewassen.

Alternaria houdt van warme, vochtige omstandigheden. Het treft ook planten in arme grond, die al eerder last hebben gehad van schimmelproblemen en die geen goede voeding krijgen. Alternaria kan in elke levensfase van de plant toeslaan, maar tast met name bloeiende wietplanten aan. Zichtbare symptomen van een infectie zijn paarsbruine vlekken met gele randjes op de bladeren. Soms zie je ook kleine zwarte sporen van de schimmel (conidia genaamd) op de blaadjes.

Helaas kun je Alternaria niet bestrijden. Het is een schimmel die in de zaden zit en zich snel verspreidt van de ene plant naar de andere. Daarbij raken de vruchten geïnfecteerd en zijn deze niet meer eetbaar.

Verticillium

Verticillium is ook een schadelijke plantenschimmel. Dit kan jarenlang sluimerend aanwezig zijn in de grond voordat het ontkiemt en plantenwortels aantast. Uiteindelijk nestelt de schimmel zich in het xyleem. Dat is het vaatweefsel dat water en voedingsstoffen van de wortels naar de rest van de plant transporteert.

Naarmate de schimmel groeit, blokkeert deze het xyleem, wat de toevoer van water en voedingsstoffen aantast en zorgt dat delen van de plant afsterven (waaronder bladeren, takken en toppen). Verticillium kan ook bruine verkleuring van de stengel vlak bij de grond veroorzaken.

Net als veel andere schimmels, verspreidt ook Verticillium zich snel en is het zeer schadelijk. Als je het in je tuin tegenkomt, dan kun je de geïnfecteerde planten het beste ruimen en je kweekgereedschap steriliseren. Zo kun je voorkomen dat de schimmel zich verspreidt. Ter voorkoming van toekomstige infecties, moet je de bovenste laag van de grond verwijderen.

Problemen Als Gevolg van een Virusinfectie

Helaas is het lastig om virussen te ontdekken, met name voor onervaren telers. Deze kunnen namelijk in korte tijd veel schade toebrengen aan je planten.

Tabaksmozaïekvirus

Het tabaksmozaïekvirus werd voor het eerst geïdentificeerd bij tabaksplantages. Dit virus veroorzaakt misvormde, gekrulde bladeren met opvallende gele, mozaïekachtige vlekken. Sommige planten kunnen ook zwakke, verkleurde stengels krijgen (meestal rood of paars). Andere wietplanten dragen het virus bij zich zonder symptomen te ontwikkelen. Hoewel het zeldzaam is, is het tabaksmozaïekvirus niet te behandelen. Als je het tegenkomt in jouw tuin, dan kun je het beste de geïnfecteerde planten ruimen om te voorkomen dat het virus zich verspreidt.

Het Herkennen van Veel Voorkomende Plagen bij Wiet

Plagen zijn een veel voorkomend probleem voor wietkwekers, met name als je buiten kweekt.

Rouwvliegjes

Rouwvliegjes zijn kleine, zwarte insecten die op fruitvliegjes lijken. In tegenstelling tot andere plagen, tasten ze niet de bladeren of toppen van een plant aan. Hun larven die in de grond onder je planten leven, eten in plaats daarvan de wortels langzaam maar zeker op. Na verloop van tijd kan dit ervoor zorgen dat de bladeren vergelen en verwelken. Ook kunnen er symptomen van een tekort aan voedingsstoffen ontstaan en problemen met de groei.

Helaas zijn rouwvliegjes een veel voorkomend probleem voor wietkwekers. Hun larven kunnen al in de grond uit de winkel zitten, maar ook te veel bewateren of een te hoog vochtgehalte kunnen deze kleine, irritante beestjes naar je tuin of kweekruimte lokken.

Gelukkig zijn rouwvliegjes niet de ergste plaag die je kan treffen. Met neemolie, diatomeeënaarde en nuttige bacteriën en insecten (zoals Bacillus thuringiensis en lieveheersbeestjes) kun je ze bestrijden, mits je ze in een vroeg stadium ontdekt.

Spint

Spint is ook een veel voorkomende plaag die je oogst kan verpesten. Deze kleine spinnetjes kunnen zwart of rood zijn en houden van hete, droge omstandigheden. Het ergste is nog wel dat deze kleine mijten zich snel voortplanten (vrouwtjes leggen in 2-4 weken meer dan twintig eitjes per dag). Je moet deze plaag dus in een vroeg stadium ontdekken om de schade te beperken.

De eerste tekenen die wijzen op een invasie van spintmijten, zijn kleine vlekjes en stipjes op de bladeren. Ook kunnen er fijne, witte webjes op de onderkant van de blaadjes zitten (die zich later kunnen verspreiden over de hele plant). Als je deze mijten niet tegengaat, kunnen ze alle bladeren aantasten. Dat remt de groei en maakt dat de opbrengst lager uitvalt.

Spintmijten zijn behoorlijk resistent tegen veel commerciële pesticiden. Om een invasie met spint te bestrijden, kun je het beste de aangetaste bladeren afknippen. Spoel daarnaast je planten met een mix van neemolie en water. Gebruik verder lieveheersbeestjes om de mijten te doden en een toekomstige invasie te voorkomen.

Bladluizen

Bladluizen behoren tot de meest destructieve plagen in het geval van gekweekte planten en dus ook bij wiet. Onder de microscoop zien deze insecten eruit als kleine groene, zwarte, rode of witte sprinkhanen of krekels van 1–10mm groot.

Vrouwtjes broeden meestal aan het begin van de lente en in slechts enkele weken nemen ze snel in aantal toe. Als ze eenmaal je kweekruimte of tuin hebben ontdekt, voeden ze zich met je planten. Ze laten daarbij een sap-achtige substantie achter op de bladeren, stengels en toppen (honingdauw). Dit trekt mieren en schimmels aan die weer schadelijk zijn voor je planten. Bovendien schrikken die roofzuchtige insecten als lieveheersbeestjes af en daarmee wordt de plaag alleen maar erger.

Bladluizen doden niet alleen gezonde bladeren, maar kunnen ook ziektes verspreiden van de ene op de andere plant. Net als bij spintmijten of rouwvliegjes adviseren we om de aangetaste blaadjes te verwijderen, je planten te besproeien met een mix van water en neemolie en nuttige roofzuchtige insecten uit te zetten om de luizen te bestrijden en te voorkomen dat ze terugkomen.

Mineervliegen

De larven van mineervliegen graven gaten in bladeren om zich te voeden. Ze zien er meestal uit als kleine wormpjes of maden en hebben een omvang van 1mm en een bleekgele of -groene kleur.

Jonge mineervliegen verstoppen zich tijdens de winter meestal in de grond en verschijnen in de lente. Als ze eenmaal volwassen zijn, klimmen ze op naar de bladeren, waar ze eitjes leggen. Wanneer deze uitkomen, voeden de larven zich met de blaadjes, totdat ze op de grond vallen en het proces opnieuw begint.

Mineervliegen laten kenmerkende witte of gele lijnen achter op de bladeren waarvan ze hebben gegeten. Net als met spint en bladluizen moet je de aangetaste blaadjes verwijderen, je planten spoelen met een mix van water en neemolie en roofzuchtige insecten inzetten om ze te bestrijden.

Rupsen

Er zijn meer dan 20.000 soorten rupsen en ze hebben allemaal iets gemeenschappelijk: ze kunnen je wiet volledig vernielen.

Of het nu de larven zijn van motten of vlinders, rupsen voeden zich met je planten en na verloop van tijd voelen ze zich er zelfs thuis (tenminste, tijdelijk) in hun cocon. De meeste rupsen eten van en leggen hun eitjes op de bladeren, maar de beruchte maisboorder boort zo door de stengels heen.

De enige manier om je planten te beschermen tegen rupsen, is ze regelmatig met een vergrootglas controleren en rupsen en hun eitjes (die zwart, wit of rood kunnen zijn) verwijderen. Je kunt ook uitkijken naar gaten in de stengels en bruine sporen; dat wijst erop dat er rupsen aan het werk zijn.

Andere Veel Voorkomende Problemen bij Wiet

Er kunnen ook nog andere problemen ontstaan in de kweekruimte, van planten die terugkeren naar de vegetatieve fase tot bevruchting. Dit moet je weten om dergelijke cannabis-specifieke problemen te voorkomen:

Hermafrodieten en Banaantjes

Wiet is tweeslachtig; dat betekent dat de planten van deze soort vrouwelijke of mannelijke geslachtsorganen hebben. Maar hermafrodieten kunnen zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken vertonen. Dat kan door de genen komen, door manipulatie van het zaad of door stress.

Hermafroditisme is een overlevingsinstinct. De productie van sinsemilla is namelijk verre van natuurlijk. Zo worden de vrouwelijke planten lange tijd niet bevrucht om daarmee de harsproductie tot het uiterste te drijven voor een betere smaak en kracht. Helaas kan deze lange bloei (maar ook stressfactoren uit de omgeving, zoals een onjuiste luchtvochtigheid en temperatuur, slechte verlichting, inferieure voeding en problemen met de pH) ervoor zorgen dat vrouwelijke planten mannelijke geslachtsorganen aanmaken, zogenaamde ‘banaantjes’. Dat is een ultieme poging tot reproductie.

Het herkennen van hermafrodieten is niet moeilijk als je weet waar je op moet letten. Maar je moet er wel snel bij zijn om te voorkomen dat ze je vrouwelijke planten bevruchten en je hele oogst verpesten.

Opnieuw Vegeterende Planten

Een bloeiende wietplant kan weer terugkeren naar de vegetatieve fase als je de lichtcyclus verstoort. Onervaren kwekers kunnen hun planten per ongeluk terugbrengen naar dit stadium, maar ervaren telers laten hun wietplanten soms met opzet opnieuw vegeteren om meerdere oogsten binnen te halen van dezelfde plant. Dat klinkt natuurlijk geweldig, maar kent wel de nodig risico’s. Planten die je terugbrengt naar de vegetatieve fase leveren namelijk vaak minder op en kunnen tekenen van hermafroditisme gaan vertonen.

Bevruchte Planten

Bevruchting is echt zonde als je sinsemilla wilt kweken. Als vrouwelijke planten namelijk eenmaal bevrucht zijn, maken ze geen hars meer aan en stoppen ze al hun energie in het ontwikkelen van zaden. Gezwollen schutbladeren zijn een van de signalen waaraan je kunt herkennen dat een vrouwtje bevrucht is. Open met een pincet de schutbladeren; als er zaden in zitten, dan heb je te maken met een bevruchte plant.

Helaas kun je niets doen om de bevruchting ongedaan te maken. Je kunt het beste alle mannelijke planten ruimen, controleren of andere vrouwtjes ook bevrucht zijn en besluiten of je ze in leven houdt of wegdoet en met een nieuwe kweek begint.