Cannabisconcentraten met en zonder oplosmiddel

Van hasj en kief tot budder en wax; cannabisconcentraten zijn in opkomst en bieden ervaren rokers toegang tot een compleet nieuwe wereld van aroma's, smaken en effecten. In dit artikel helpen we je de bloeiende wereld van wietextracten beter te begrijpen door licht te werpen op de verschillen tussen concentraten van cannabis met en zonder oplosmiddel.

Cannabisconcentraten 101: begrijp de basis van cannabisextractie

Cannabisextracten hebben verschillende texturen, van broos shatter tot plakkerige wax. Naast hun textuur kunnen de aroma's, smaken en de sterkte van wietextracten variëren afhankelijk van de strain en het proces dat wordt gebruikt om ze te maken. Maar er is één gemeenschappelijke deler die alle cannabisextracten verbindt: ze worden allemaal gemaakt door plantaardig materiaal van wiet van de harsachtige, kristalachtige trichomen te ontdoen. Deze bevatten cannabinoïden, terpenen en andere stoffen die bekendstaan om de unieke effecten van wiet. Om dit te doen, kunnen producenten van concentraten extractiemethodes met oplosmiddelen of oplosmiddelvrije extractiemethodes gebruiken.

Welke oplosmiddelen worden gebruikt bij cannabisextractie?

Op dit moment zijn dit de meest gebruikte oplosmiddelen in de concentratenmarkt:

• Alcohol
• Butaan
• Superkritische CO₂

Wanneer deze oplosmiddelen in contact komen met toppen of knipafval van wiet, helpen ze om de trichomen van het plantmateriaal te scheiden. In sommige gevallen scheiden ze ook individuele stoffen die in de cannabisplant worden gevonden, waardoor fabrikanten bijvoorbeeld cannabinoïden en terpenen gemakkelijker kunnen isoleren. Vanwege hun toxiciteit moeten sommige oplosmiddelen (vooral butaan en CO₂) echter uit concentraten worden verwijderd voordat ze veilig door mensen kunnen worden geconsumeerd. In landen met een legale markt voor extracten op basis van oplosmiddelen zijn wetten ingesteld om te reguleren hoeveel oplosmiddelresten zijn toegestaan in cannabisextracten.

De manier waarop een oplosmiddel uit een extract wordt verwijderd, kan bijdragen aan de uiteindelijke textuur van dat extract. Agitatie tijdens het zuiveren helpt bijvoorbeeld om budder en wax hun dikke consistentie te geven. Shatter daarentegen moet niet gestoord worden tijdens het zuiveringsproces om een fijn, broos eindproduct te produceren.

Voor- en nadelen van oplosmiddelhoudende versus oplosmiddelvrije extractie

Concentraten op basis van oplosmiddel bestaan omdat oplosmiddelhoudende extractie unieke voordelen heeft boven meer traditionele, oplosmiddelvrije methodes. Deze voordelen omvatten:

• Je krijgt er mogelijk meer voor terug dankzij hogere extractiesnelheden, waardoor fabrikanten minder hoogwaardig ruw materiaal (bijv. toppen of knipafval) hoeven te vinden
• Goedkopere eindproducten
• Een groot scala aan texturen, van stroperige olie tot harde shatter
• Zeer precieze extractie
• Vereenvoudigd proces voor de isolatie van individuele plantenstoffen

Uiteraard heeft oplosmiddel-extractie ook tal van nadelen, waaronder:

• Het vereist dure apparatuur
• Voor gevaarlijke processen (zoals het zuiveren) zijn opgeleide professionals en goed uitgeruste faciliteiten nodig
• Het gebruik van giftige oplosmiddelen, die goed uit het cannabisextract moeten worden verwijderd om een veilig eindproduct te garanderen

Oplosmiddelvrije extractiemethodes hebben ook hun sterke punten; dit is de reden dat ze vandaag de dag nog steeds worden gebruikt. Denk bijvoorbeeld aan:

• Eenvoudige en veilige mechanische processen, zoals droogzeven of persen
• Duurdere en 'natuurlijke' eindproducten met verschillende texturen, van poederachtige kief tot plakkerige resin
• Omzeilt het zuiveringsproces, aangezien oplosmiddelvrije extractiemethodes doorgaans geen giftige chemicaliën gebruiken

Tegelijkertijd heeft oplosmiddelvrije extractie ook enkele nadelen:

• Het levert minder op omdat de extractiemethodes niet zo efficiënt zijn
• Er is hoogwaardig ruw materiaal (toppen en knipafval) voor nodig om kwalitatieve oplosmiddelvrije extracten te produceren

Oplosmiddelhoudende en oplosmiddelvrije cannabisextracten: wat moet je weten?

Dus je weet nu de basis van hoe cannabisextracten worden gemaakt en de rol die oplosmiddelen kunnen spelen in het extractieproces. Maar wat betekent dit allemaal voor de eindgebruiker en wat zijn de belangrijkste verschillen tussen oplosmiddelhoudende en oplosmiddelvrije extracten? En hoe verhouden cannabisconcentraten met en zonder oplosmiddel zich tot elkaar in termen van zuiverheid en kracht?

De belangrijkste verschillen tussen oplosmiddelhoudende versus oplosmiddelvrije extracten

Zoals je hierboven hebt geleerd, worden oplosmiddelhoudende concentraten zoals BHO of tinctuur gemaakt met extractie op basis van oplosmiddelen. Oplosmiddelvrije concentraten, zoals hasj en rosin, worden daarentegen gemaakt met mechanische extractiemethodes, zoals ijswater-extractie, droogzeven of persen, en hoeven daarom niet te worden gezuiverd.

Wat zijn de schoonste concentraten?

Het feit dat oplosmiddelvrije extracten worden gemaakt zonder het gebruik van oplosmiddelen, maakt ze vaak aantrekkelijk voor gezondheidsbewuste wietgebruikers en puristen. Voor deze gebruikers bieden oplosmiddelvrije extracten een schoner, zuiverder en minder vervuild eindproduct. En op het eerste gezicht lijkt deze logica te kloppen. Maar in werkelijkheid is het niet helemaal duidelijk of oplosmiddelvrije concentraten echt zoveel zuiverder zijn dan een cannabisextract dat met een oplosmiddel wordt gemaakt.

Oplosmiddelen stellen producenten bijvoorbeeld in staat om hogere concentraties cannabinoïden en terpenen uit het plantmateriaal te extraheren, zelfs bij het gebruik van middelmatig ruw materiaal. De BHO die in Noord-Amerikaanse dispensaria wordt verkocht, bevat bijvoorbeeld regelmatig wel 90+% cannabinoïden, terwijl dit bij oplosmiddelvrije extracten zoals hasj ongeveer 40–75% is. Bovendien bevatten oplosmiddelvrije extracten zoals hasj, rosin of kief vaak een mix van verbindingen uit de wietplant. Daarentegen kunnen producenten bij extractie met oplosmiddelen dankzij geavanceerde machines individuele cannabinoïden/terpenen makkelijker isoleren en concentreren. Sommigen vinden de hoge concentratie cannabinoïden en terpenen die mogelijk wordt gemaakt door oplosmiddel-extractie karakteristiek voor een zuiverder eindproduct.

Welke concentraten zijn sterker?

De kracht van een cannabisextract wordt typisch bepaald door twee hoofdfactoren:

• De sterkte van de strain en het plantmateriaal dat wordt gebruikt om het extract te maken
• Het gebruikte extractieproces

Oplosmiddelen maken het strippen van trichomen van zowel levend als gedroogd plantmateriaal aanzienlijk makkelijker. Oplosmiddelhoudende extracties halen daarom meestal veel hogere concentraties cannabinoïden en terpenen uit plantmateriaal dan meer mechanische processen. Een van de belangrijkste voordelen van oplosmiddel-extractie is dat het een geweldige opbrengst kan produceren, zonder dat je de grootste, meest harsrijke toppen hoeft te gebruiken (zoals het geval is bij het maken van oplosmiddelvrije extracten). Dus als je op zoek bent naar maximale sterkte, is extractie met oplosmiddelen zeker de oplossing.

Een opmerking over oplosmiddelvrij extract

Oplosmiddelvrij extract lijkt op extract dat met een oplosmiddel is gemaakt, in de zin dat voor beide een extractiemethode wordt gebruikt. Wat oplosmiddelvrij extract echter anders maakt, is dat het een proces ondergaan dat bekend staat als destillatie, wat helpt om al het oplosmiddel uit een extract te verwijderen. Het belangrijkste type oplosmiddelvrije cannabisextracten op de markt vandaag zijn CO₂-destillaten, die veelal worden gebruikt in vaporizer cartridges en vape-pennen.

Soorten oplosmiddelvrije concentraten

Er zijn veel soorten oplosmiddelvrije concentraten. Hieronder hebben we ze opgedeeld in een paar hoofdcategorieën.

Hasj

Hasj is misschien wel het oudste cannabisextract ter wereld. Het wordt gemaakt van de fijne trichomen van wiet die worden verwarmd en samengeperst tot homogene ballen of blokken voor makkelijk transport. Enkele van de meest iconische soorten hasj zijn:

• Charas of tempelballen: deze soort hasj komt oorspronkelijk uit Zuid-Azië en wordt gemaakt door levende toppen van wiet tussen de handen te wrijven, waardoor de hars aan de handpalmen blijft plakken. Hierna wordt het samengeperst en gerold tot ballen of cilinders. Enkele beroemde soorten charas zijn Nepalese tempelballen en Indiase Malana Cream.
• Dry sift hasj: deze droog gezeefde hasj is afkomstig uit het Midden-Oosten en Afrika, en wordt gemaakt door droge wiettoppen te zeven om zo het kief te scheiden en verzamelen. Dit fijne poeder van voornamelijk trichomen wordt vervolgens verwarmd en tot blokken geperst. Enkele beroemde soorten dry sift hasj zijn Red Lebanese en Afghan Black.

IJswater/bubble hash

IJswaterhasj kan worden gemaakt van zowel vers ingevroren als gedroogde toppen. De toppen worden gemengd en geagiteerd in ijswater om de trichomen van de rest van het plantmateriaal te scheiden. Het resultaat is een fijn, kristallijn poeder vergelijkbaar met kief, maar dan met een meer suikerachtig uiterlijk. Bubble hash is hetzelfde als ijswaterhasj en dankt zijn naam aan de zakken (zogeheten bubble bags) die worden gebruikt om de trichomen van de bevroren toppen te filteren.

Rosin

Rosin kan ook worden gemaakt van zowel vers geoogste als gedroogde wiettoppen (rosin gemaakt van verse toppen wordt, wellicht niet verrassend, live rosin genoemd). De toppen worden geperst met behulp van gespecialiseerde rosinpersen om een kleine hoeveelheid dikke, plakkerige saus te creëren die boordevol cannabinoïden en terpenen zit. Rosin heeft doorgaans een heldere, gouden honingachtige kleur. De textuur kan variëren van een vettige saus tot een kristallijne wax of glasachtig shatter (vaak pull ‘n’ snap genoemd).

De geschiedenis van cannabisextractie

De geschiedenis van cannabis is lang en complex; archeologisch bewijs suggereert dat het misschien een van de oudste gewassen van de mensheid is. Het werd gebruikt voor industriële doeleinden, als spiritueel hulpmiddel en medicijn, maar ook als eten. En hoewel dabbing en BHO misschien moderne creaties zijn, lijkt het erop dat het gebruik van geconcentreerde vormen van wiet ook duizenden jaren teruggaat.

Hasj wordt alom erkend als de oudste vorm van geconcentreerde cannabis, met archeologische verwijzingen naar hasj^[1] die teruggaan tot zeker 1123 v.Chr. Hoewel Bhang meer als een edible wordt beschouwd dan als een cannabisextract, kent dit product een rijke en lange gebruiksgeschiedenis op het Indiase subcontinent, samen met charas en andere handgemaakte extracten.

In zijn boek 'Getting High: Marijuana through the Ages' betoogt historicus John Charles Chasteen dat hasj zijn oorsprong vond in de 'middeleeuwse moslimwereld' en oorspronkelijk werd gegeten in plaats van gerookt (tenminste tot de 16e eeuw, toen tabak voor het eerst werd geïntroduceerd in deze gebieden). In de latere hoofdstukken van zijn boek onderzoekt Chasteen de rol van hasj in de moslimmaatschappij als 'de roes die niet door de Koran verboden is' en als alternatief voor gefermenteerde alcoholische dranken — een basisvoedingsmiddel in het Europese dieet (hoewel het gebruik van hasj ook kritiek kreeg van moslims).

Europeanen kwamen waarschijnlijk in de 18e en 19e eeuw in aanraking met hasj via handel en militaire campagnes (zoals die door Egypte onder leiding van Napoleon, bijvoorbeeld). Een bekend voorbeeld van de Europese voorliefde voor hasj is de beroemde Club des Hashischins in Parijs, waar de intellectuele elite zich te goed deed aan hasj en opium. In de 19e eeuw waren cannabisconcentraten ook een vast onderdeel van de medische praktijk in de Nieuwe Wereld en waren ze vrij verkrijgbaar bij apotheken in de VS.

De hasj explosie van de 21e eeuw

De laatste jaren heeft de wereld van concentraten een enorme groei doorgemaakt met nieuwe extractiemethodes. Deze hebben geleid tot de opkomst van supersterke concentraten op basis van oplosmiddel, algemeen bekend als dabs. In de VS is de markt voor dabs in staten zoals Colorado, Californië, Nevada, Oregon en Washington met meer dan^[2] 40% gegroeid van 2019 tot 2020. BHO-varianten zoals shatter, wax en budder, behoren naast terp sauces, live resin en vape oil op basis van CO₂-extractie tot enkele van de populairste dabs op de legale Amerikaanse markt.

De sterke toename in populariteit van moderne concentraten heeft recreatieve gebruikers aangemoedigd om traditionele extracten te herontdekken, waaronder droog gezeefde hasj. Daarmee verschijnt de soort steeds vaker op de menu's van moderne dispensaria.

Welkom in de woeste wereld van cannabisconcentraten

De markt voor cannabisconcentraten bloeit als nooit tevoren. Van olie en shatter tot wax en rosin, er is een overvloed aan wietextracten beschikbaar, elk met unieke sterktes, smaken en aroma's. Concentraten die gemaakt worden met een oplosmiddel, zoals BHO, bieden een scala aan texturen en hoge concentraties cannabinoïden, terpenen en andere plantaardige verbindingen voor een ongelooflijke ervaring. Oplosmiddelvrije extracten worden daarentegen gemaakt met meer traditionele productiemethodes. Ze bieden een alternatief dat vrij is van chemische stoffen, zonder in te boeten aan smaak, aroma of effect. De keuze tussen concentraten met of zonder oplosmiddelen hangt vooral af van je persoonlijke voorkeur.

DisclaimerWiet-extracten en -oliën bevatten veel THC en zijn heel sterk. Wees er daarom voorzichtig mee bij het dabben. Neem het beetje bij beetje en bouw je gebruik langzaam op, zodat je er steeds meer aan went.

En onthoud: set en setting zijn uitermate belangrijk

Stay Cultivated