Brick Weed 101: Wat Het Is En Hoe Het Gemaakt Wordt

Als je een jonge lezer bent, heb je misschien nog nooit van brick weed gehoord. Tegenwoordig zijn er veel thuiskwekers en lijkt de legalisering van cannabis onstuitbaar. Dat heeft tot gevolg dat er van wiet nog weinig blokken worden geperst voor transport, oftewel brick weed.

Maar misschien ken je wel iemand die je er gepassioneerd over heeft verteld. In dit artikel duiken we erin en pluizen we uit wat brick weed is en hoe het geproduceerd wordt.

WAT IS BRICK WEED?

Brick weed is, zoals de naam al zegt, wiet die samengeperst is tot "bricks". Het was erg populair in de VS, waar het vaak naartoe werd gesmokkeld via de grens met Mexico. De cannabis in blokken maakte het makkelijk te transporteren. Het was dan ook de meest gebruikte vorm van wiet voordat thuiskweek in de jaren '70 en '80 in opmars kwam.

Vandaag de dag kun je door heel Zuid- en Centraal-Amerika, maar ook in Azië nog wel brick weed op de kop tikken. Paraguay is in Zuid-Amerika de hoofdproducent van geperste wiet. Van hieruit wordt het naar buurlanden getransporteerd, zoals Brazilië en Argentinië. Daar wordt het ook wel "paraguayo" en "prensado" genoemd.

IS BRICK WEED VAN GOEDE KWALITEIT?

Je komt ze nog wel eens tegen; cannabis connaisseurs die je vertellen over de uitstekende brick weed die ze "vroeger" rookten. En het klopt; geperste wiet kon (en kan) van hoge kwaliteit zijn. Toch zijn we in Zuid-Amerika nooit brick weed tegenkomen die de kwalificatie "goed" verdient.

De pakketten brick weed die ze in Zuid-Amerika persen, wegen doorgaans 25g. De kleur varieert van bruin tot zwart, het ruikt heel sterk naar kruiden en in de meeste gevallen naar ammoniak. Je moet deze compacte hompen flink met een mes te lijf, wil je ze opbreken. En dan zie je vaak dat het vol zit met stengels en zaden. De rookervaring van brick weed benadert de eerder vermelde geur (oftewel smerig). Bovendien is het een flinke aanslag op je keel en longen. De stone die het veroorzaakt, is verpletterend en kalmerend.

HOE WORDT BRICK WEED GEPRODUCEERD?

Om de kwaliteit van geperste wiet te kunnen verklaren, hoef je alleen maar te weten hoe het geproduceerd wordt. Iedereen kan brick weed maken. In tegenstelling tot de toppen uit je coffeeshop wordt het niet van de bladeren ontdaan en niet uitgehard. De cannabis wordt na het oogsten gedroogd en meteen met een hydraulische pers tot pakketten geperst.

In 2017 vertelde de Braziliaanse cannabis verslaggever Matias Maxx op de Expocannabis in Uruguay over de productie van brick weed in Paraguay. Hij had een wietplantage in het grensgebied tussen Paraguay en Brazilië bezocht. Daar had Maxx met eigen ogen gezien hoe de wiet gemaakt wordt die de markt in de meeste Zuid-Amerikaanse landen verzadigd heeft.

Hij gaf toe dat de cannabisplanten voor de geperste wiet van excellente kwaliteit waren. Soms zelfs gekweekt uit hoogwaardig zaad van gerenommeerde zadenbanken. De planten werden daarbij correct geteeld. Hoewel mannetjes de plantage wel eens wisten binnen te dringen en vrouwtjes bevruchtten. Het grote probleem van brick weed is volgens Maxx vooral de manier waarop het verwerkt wordt.

Als de oogsttijd is aangebroken, worden er hele takken cannabis op een lap canvas in de zon te drogen gelegd. Wanneer je zoveel plantaardig materiaal dicht opeen hoopt, kan het vocht er niet uit. Daardoor gaan delen van de planten rotten. En dat geeft brick weed de sterke geur van ammoniak.

Na het drogen worden de delen met toppen van de grotere takken gerukt. Deze worden vervolgens uitgeklopt om de grote bladeren te verwijderen. Hierdoor gaan echter veel trichomen verloren en blijven er veel blaadjes, steeltjes en zaden aan zitten.

Tot slot wordt de gedroogde cannabis in een hydraulische pers geladen die er massieve blokken van 50kg van maakt. Die worden vervolgens tot een handzaam formaat gesneden. De blokjes worden daarna in plastic ingepakt, met tape omwikkeld en verzonden.

DE ONDERGANG VAN BRICK WEED

Zoals je inmiddels weet, is geperste wiet lang niet meer zo populair als het ooit was. Daar zijn twee redenen voor:

In de jaren '70 en '80 was het plotseling een stuk makkelijker om thuis je eigen wiet te kweken. Er kwam apparatuur beschikbaar waarmee binnenshuis gekweekt kon worden. En dat zonder aandacht te trekken van buren of de politie. Bovendien werden er zadenbanken in het leven geroepen. Iedereen had daardoor toegang tot hoogwaardige zaden die dusdanig veredeld waren dat ze ideaal waren om binnen te kweken.

En nu, mede dankzij de langzame (maar gestage) legalisering van cannabis, is het niet meer nodig om wiet speciaal voor transport tot blokken te persen. Voor de jongste generatie stoners betekent dit dat ze nooit de ellende hoeven mee te maken die gepaard gaat met het snijden van een homp bruinzwarte wiet waar je niet echt blij van wordt.